Немизанский В.Л. ПОЭЗИЯ

Нарадзіўся у г. Віцебску за два гады да вайны. Бацька з 1941 г. на фронце. Загінуў у канцы вайны, у 1945 годзе. Мяне з маці і сотнямі такіх жа гаротнікаў немцы везлі на таварняку ў Германію. Але не давезлі чамусьці. Высадзілі ў Літве. Там, на хутары Стары Млын, мы і перабылі ліхалецце.
Пасля вайны вярнуліся на радзіму. Закончыў ў Віцебску СШ № 3,а ў 1961 г. – Магілёўскі педінстытут. Працаваў у Смалоўскай СШ Гарадоцкага раёна, загадваў аддзелам студэнцкай моладзі ў Віцебскім абкоме камсамола, выкладаў у Віцебскім станкаінструментальным тэхнікуме.
З 1979 г. жыву ў Рагачове. Працаваў у ГПТВ-100. Апошнія чатырнаццаць гадоў – выкладчык Рагачоўскага педвучылішча. За гэтыя дваццаць гадоў я душою зрадніўся з нашым утульным зялёным горадам, прыдбаў тут шмат добрых, надзейных сяброў.
Пачатак літаратурнай дзейнасці датую 1957 годам, калі ў полацкай газеце “Сцяг камунізма” быў надрукаваны першы верш.. Пасля вершы змяшчаліся ў рэспубліканскіх і мясцовых перыядычных выданнях, шматлікіх калектыўных зборніках.
Пашчасціла мне выдаць і тры свае кніжкі вершаў – “Иду к себе” (Масква, 1996 г.) і “Чатыры зярняткі” (Рагачоў, 1998 г.), “Дарункi Жыцця” (Магiлёў, 2004г).