Каця - Ай
- Каця, ложак засцілай. - Ай... - Каця, ў хаце падмятай. - Ай... - Каця, боты надзявай. - Ай... - За падручнікі сядай. - Ай... Верш яшчэ раз прачытай, Прачытаўшы, адгадай, Па якой такой прычыне Звалi Кацю Каця-Ай.
Лапцікі
Ля дарогі, у лясочку, Сядзеў гномік на пясочку. Пеў ён несню тоненька, Браў ён промень сонейка, На клубок яго матаў, 3 промня лапцікі сплятаў -Залатыя ланцікі Для дзяўчынкі Каценькі.
Поля ў поле гоніць поні
Ты не спіш? Пара на сон. Ноч Раскрыла парасон. А на парасоне тым Млечны Шлях, Нібыта дым, I зімой - Не толькі ўлетку - Там квітнеюць Зоркі-кветкі. Можа, луг - Той парасон? Ты не спіш? Пара на сон. А яшчэ на парасоне Хмаркі дзве, Як оыццам поні Са звярынца Уцяклі I на неба Шлях знайшлі. 3 хмарак - Беленькіх, прыгожых - Збудавана й агароджа. Як раскрые всснічкі, Гляне ясны месячык, Гляне месяц, ладміргне: - Поля спіць? Ці, можа, не? Спіць. I бачыць дзіўны сон: Ноч раскрыла парасон, I па лузе-парасоне Поля ў поле Гонiць поні.
Гуляем у верш
Што за смак У кашы маннай? Не шануе Кашу Яна. - Як не хочаш, То не еш, Лепш
Давай гуляць у верш. - Як гуляць? - А так гуляць: Да слова Рыфму падбіраць. Я кажу табе: «Шпакі», Ты адказваеш: «Ракі», Назьшаю слова «Макі», Ты адказваеш мне: «Ракі». Калі нравільна адкажаш, За адказ - ва ўзнагароду -Атрымаеш лыжку кашы. Згода, Яна? - Згода! Згода! - Тады слухай: Карабель. - Ну, вядома ж, Карамель. - Лыжку кашы – I далей: Верабей. - Паперу клей. - А варона? - 3 парасонам. - А лісіца? - У спадніцы. - А вавёрка? - Плача горка. - Ну, а кошка? - Кошка - мышка.
Не хачу з табой гуляць, Бо ў талерцы Ані лыжкі Кашы маннай Не відаць. Лепш бяры веласіпед, Ды на рэчку мы паедзем, А прыедзем на абед - Дагуляем на абедзе.
Чамучка
Загадала мама спаць, Ды не спіцца Тані, Пачынае задаваць Таня ёй пытанні: - Дзе зімуе салавей? - Скуль бярэцца сухавей? - А чаму калючы вожык? - А чаму чарвяк без ножак? - А чаму не ўдзень, а ноччу У сцяне цвыркун стракоча? - А ці хутка ён засне? - Рыбкі ноччу спядь ці не? - Спяць даўно, Скаэала мама, -Час табе ўжо Спаць таксама.
Парады старэйшага брата
Я намаляваў ката. Брат мне кажа: «Смехата!» Кажа брат мне: «Ой, пацеха!» Кажа брат: «Памру ад смеху! Паглядзіце на ката - У ката няма хваста!» Я паглядзеў і намаляваў кату хвост. Кажа брат мне: «Што такое?» Брат мне кажа: «Зноў не тое: Мае кот і хвост, і рот. Вусы дзе згубіў твой кот? У цырульні, пэўна, быў ён? Там вусішчы пагаліў ён?» Я паглядзеў і намаляваў кату вусы. Зноў жа крывіцца Максім: «Кот жа змерзнецца зусім. Мне ката твайго шкада, Бо штаноў няма ў ката». Я раззлаваўся і намаляваў БРАТА МАКСІМА - з хвастом, з вусамі і ў штанах!
Быль-небыліца
Мышкі з коцікам гуляюць. Качкі ліску абдымаюць. Воўк з саоакам, бы радня, Даглядаюць кураня. Захапіліся ля рэчкі Бадмінтонам дзве авечкі. 3 імі - мішка. Смех глядзець, Як ракеткай 6'е мядзведзь. Дзе прычына? Што за дзіва? Цырк, магчыма, завітаў? То не дзіва. Проста Дзіма Так усё намаляваў.
Каціная школа
Дзіцяняткі-кацяняткі Дружна ўгору цягнуць лапкі. Хто сказаў ля дошкі «мяу», - «Пяць» у дзённік атрымаў. Напісаў у сшыткку «мяу» - Зноў пяцёрку атрымаў. Ой жа, добра ў гэтай школе: Адно слова - i даволі. Слова вывучыў - і ўраз Ты пяройдзеш з класа ў клас. Хто вучыцца хоча ў школе, Адрас школы назаву: Лезь за плотам, перад полем, У пякучку-крапіву. Хто пралез і не заплакаў, Не заенчыў, небарака, Той і кніжку атрымаў 3 адным словам - «мяў», «мяў», «мяў».
|